Λέχαρ, Φραντς

(Franz Lehàr, Καμάρομ 1870 – Μπαντ Ισλ 1948). Ούγγρος μουσικοσυνθέτης. Ακολούθησε μουσικές σπουδές στη Βουδαπέστη και τις ολοκλήρωσε στην Πράγα το 1888. Ξεκίνησε ως διευθυντής στρατιωτικής μπάντας, όπως και ο πατέρας του. Υπήρξε μουσικός με έντονη προσωπικότητα και καλλιέργησε τη συμφωνική και μελοδραματική μουσική, καθώς και τη μουσική δωματίου, χωρίς όμως επιτυχία. Τελικά, αφιερώθηκε στο είδος που του ταίριαζε περισσότερο –την οπερέτα– και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη. Εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του στον στρατό και το 1905 ανέλαβε, μετά την επιτυχία της οπερέτας του Βιεννέζες κυρίες (Wiener Frauen, 1902), τη διεύθυνση του θεάτρου An der Wien. H μεγάλη φήμη του Λ. έφτασε στο αποκορύφωμά της με την οπερέτα Η εύθυμη χήρα (Die lustige Witwe, 1905). Παρά τα περίπου τριάντα έργα που ακολούθησαν, ο Λ. δεν κατόρθωσε να μεταφέρει με ανάλογη επιτυχία το κλίμα μιας κοινωνίας στο μουσικό πεντάγραμμο ούτε να ξαναβρεί με την ίδια καθαρότητα τη σπινθηροβόλα μελωδική χάρη που τον διέκρινε. Αντίθετα, όπως αποδεικνύει η ροπή του προς την ουγγρική (Τσιγγάνικη αγάπη, 1910), την ισπανική (Φρασκουίτα, 1922), την ιταλική (Παγκανίνι, 1925), τη ρωσική (Ο Τσάρεβιτς, 1927), τη γερμανική (Φρειδερίκος, 1928) και την κινεζική παράδοση (Η χώρα του μειδιάματος, 1929), φάνηκε να χάνεται μέσα σε έναν επιφανειακό εκλεκτισμό και σε έναν μανιεριστικό κοσμοπολιτισμό. Πιθανό ρόλο σε αυτή την κατάληξη διαδραμάτισε και το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, που είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή των προτιμήσεων του κοινού της εποχής. Στο πρόσωπο του Ούγγρου συνθέτη Φραντς Λέχαρ η οπερέτα βρήκε τον καλύτερο εκπρόσωπό της. Στη φωτογραφία, σκηνή από την «Εύθυμη χήρα».